W ciągu ostatnich kilkunastu lat coraz bardziej zaznacza się wpływ predyspozycji do ADHD na całe życie człowieka. W związku z tym proponuje się, aby na podstawie badań, które nie budzą wątpliwości, uznać wreszcie za błędny pogląd, że po osiągnięciu dorosłości nie ma się związanych z ADHD problemów.

Szacuje się, że około 60% dorosłych odczuwa negatywne konsekwencje zaburzenia dla ich życia uczuciowego, zawodowego, społecznego. Do 30% osób dorosłych z ADHD ma bardzo poważne trudności w przystosowaniu społecznym, a tylko nie więcej niż 20% radzi sobie z tym dobrze.

ADHD ma faktycznie ogromny wpływ na relacje pomiędzy partnerami. Ogromnym problemem dorosłych z ADHD, podobnie jak dzieci i młodzieży, jest to, że inwestując swoje uczucia w drugą osobę oczekują stuprocentowej wzajemności we wszystkim. Ponieważ jednocześnie pragną być całkowicie niezależni i decydowac w pełni o sobie, a subiektywnie trudne lub nudne zadanie działa na nich obezwłasniająco, współżycie z takim partnerem często już na początku bywa trudne.

Także dzieci z ADHD mogą rozwijać się dobrze, jeśli mogą wzrastać w pełnej rodzinie, pod opieką zdrowych psychicznie rodziców, niezawodnych i będących do ich dyspozycji.