BMI to współczynnik masy ciała. Obliczymy go poprzez podzielenie naszej wagi podanej w kilogramach przez kwadrat wzrostu podany w metrach. W skrócie: masa ciała w kilogramach dzielona przez wzrost w metrach do kwadratu. BMI to skrót od angielskiego wyrażenia Body Mass Index, czyli: Wskaźnik /Współczynnik/ Masy Ciała. Inna nazwa – Wskaźnik Queteleta II. Według skali BMI, dla osób dorosłych wyniki interpretowane są następująco:

< 15 – bardzo silne wygłodzenie organizmu

od 15,1 do 17,4 – wychudzenie, powód to najczęściej poważna choroba (np. nowotworowa) lub zaburzenie psychiczne – anoreksja

od 17,5 do 18,5 – niedowaga

od 18,5 do 24,9 – wartość prawidłowa

od 25,0 do 29,9 – okres przed otyłością – lekka nadwaga

od 30,0 do 34,9 – pierwszy stopień otyłości

od 35,0 do 39,9 – drugi stopień otyłości

powyżej 40,0 – trzeci stopień otyłości – otyłość kliniczna

Początkowo BMI było raczej przydatne w mierzeniu otyłości i chorób z nią związanych np. cukrzyca. Niestety – anoreksja, która ostatnimi czasy zbiera swoje żniwo, spowodowała, że BMI kojarzy się współcześnie raczej z dolną granicą skali.